Σε ανάρτηση-καταγγελία στο fb, ο Γενικός Χειρουργός και Διευθυντής Χειρουργικού Τμήματος του Νοσοκομείο Λιβαδειάς, Κωνσταντίνος Πλιακοστάμος περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στο Νοσοκομείο.
Απέτυχαν και τούτοι λοιπόν γιατί αρνήθηκαν το εξόχως εμφανές και πολλαπλώς αποδεδειγμένο. Η ιστορία επαναλήφθηκε καρμικά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο καταλήγοντας στο ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα γιατί απλά δεν φρόντισε κανείς να την παραδεχτεί.
Αυτό που τόσα χρόνια όλοι αναφέρουμε ότι δηλαδή δεν μπορούμε να διατηρήσουμε επαρκώς στελεχωμένες, ώστε να είναι λειτουργικές, όλες τις υπάρχουσες μονάδες υγείας δεν ελήφθη διόλου υπόψη. Αντιθέτως οι τωρινοί δεν δίστασαν προκλητικά να εγκαινιάσουν και άλλες χωρίς να εξυγιάνουν τις υπάρχουσες και να αποφασίσουν για την ύπαρξη ενός απαραίτητου υγειονομικού χάρτη βάσει του οποίου προβλεπόμενες μονάδες υγείας θα είχαν τη συνεχή τροφοδοσία προσωπικού και υποδομών κατά απόλυτη προτεραιότητα. Θα ήταν εφικτό, αθόρυβα χωρίς συγκρούσεις να προσλαμβάνεται το απαραίτητο προσωπικό και να στελεχώνονταν οι συγκεκριμένες υγειονομικές μονάδες του χάρτη που θα λειτουργούσαν και θ’ απορροφούσαν τον πολύ μεγάλο όγκο ασθενών.
Ο μαρασμός των υπολοίπων θα ήταν αναμενόμενος και φυσικό επακόλουθο, οι αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες σχεδόν μηδαμινές και οι ασθενείς θα μπορούσαν να εξυπηρετούνται πιο αποτελεσματικά και όχι να κινδυνεύουν ταλαιπωρούμενοι με διακομιδές μακρινών αποστάσεων. Τώρα το σύνολο σχεδόν των υγειονομικών μονάδων στην επαρχία υποφέρει από τη χρόνια υποστελέχωση ενώ το υπουργείο αδυνατεί να αντιληφθεί πού και πώς ακριβώς πρέπει να συνδράμει.
Κανείς δεν πίστευε ότι το 2019 που ο ΣΥΡΙΖΑ έφυγε ντροπιασμένος απογοητεύοντας και τον πιο φανατικό του οπαδό, ότι η Νέα Δημοκρατία θα έφερνε την κατάσταση στα νοσοκομεία σε ακόμα χειρότερο επίπεδο υποστελέχωσης. Χρειαζόταν πραγματικά ιδιαίτερο ταλέντο να το πετύχει κανείς αλλά αυτοί το πέτυχαν. Στο νοσοκομείο Λιβαδειάς είχαμε ξεσηκωθεί όταν επί ΣΥΡΙΖΑ μετακινούσαν τους παιδιάτρους στην παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου Λαμίας αλλά αυτό που ζούμε σήμερα είναι πραγματικά χειρότερο και δεν έχει προηγούμενο.
Ένα από τα πιο νευραλγικά τμήματα του νοσοκομείου όπως είναι το ακτινολογικό μένει με έναν και μόνο γιατρό λόγω συνταξιοδότησης του δευτέρου. Πάνω από δύο χρόνια το νοσοκομείο Λιβαδειάς δούλευε με δύο και μόνο ακτινολόγους οι οποίοι εξυπηρετούσαν αγόγγυστα τεράστιο όγκο περιστατικών. Υπήρχε τότε ο χρόνος να γίνουν οι απαιτούμενες ενέργειες ώστε να καλυφθεί το κενό της επερχόμενης συνταξιοδότησης του ενός. Κι όμως μέσα σε αυτό το διάστημα δεν βρέθηκε κανένας άλλος γιατρός να τους βοηθήσει και να συνδράμει στον αγώνα τους αν και η θέση είχε προκηρυχθεί. Την αρνήθηκαν για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Οι απάνθρωπες συνθήκες επαγγελματικής καθημερινότητας που επικρατούσαν ήταν ο σημαντικότερος. Όλοι πια οι συνάδελφοι πριν καταθέσουν τα χαρτιά τους στις θέσεις που προκηρύσσονται ρωτούν κι ενημερώνονται για τις συνθήκες εργασίας που πρόκειται να αντιμετωπίσουν γιατί τώρα πια έχουν επιλογές. Όταν ο γιατρός που πρόκειται να καταλάβει μία θέση ξέρει ότι δεν θα έχει τη συνδρομή βασικών άλλων ειδικοτήτων που θα στηρίζουν την διάγνωσή του ή όταν κινδυνεύει να βρεθεί σε άλλη γεωγραφική θέση από αυτή που έχει επιλέξει λόγω μετακίνησης με εντέλλεσθε φυσικά δεν πρόκειται να επιλέξει ένα τέτοιο νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο Λιβαδειάς συμβαίνουν και τα δύο που λειτουργούν τελείως αποτρεπτικά για να το επιλέξει ένας νέος γιατρός.
Η ειδικότητά του ακτινολόγου με τη συνδρομή της τεχνολογίας εκτοξεύτηκε κι αξιολογείται ως εξαιρετικά περιζήτητη και φυσικά κανείς πλην ελαχίστων δεν θα δεχόταν να στελεχώσει μάχιμη θέση υψηλών απαιτήσεων και εξουθενωτικής έντασης σε δευτεροβάθμιο νοσοκομείο όπως αυτό της Λιβαδειάς. Τα δεδομένα αυτά φυσικά δεν ελήφθησαν σοβαρά υπόψη από την υπάρχουσα διοίκηση η οποία έχει βρεθεί προ εξαιρετικά δυσμενούς κατάστασης. Όταν ακτινολόγοι λείπουν ακόμη κι από τριτοβάθμια νοσοκομεία της Αθήνας πόσο λογικό είναι η διοίκηση του νοσοκομείου Λιβαδειάς να ήλπιζε σε πλήρωση της θέσης ακτινολόγου; Οι λάθος εκτιμήσεις όμως φυσικά φέρνουν και ανάλογα αποτελέσματα, αν δεν θεωρείται αποτυχία της διοίκησης του νοσοκομείου Λιβαδειάς η παραμονή ενός και μόνο ακτινολόγου στο νοσοκομείο Λιβαδειάς τι άλλο πρέπει να περιμένει κανείς να συμβεί για να παραδεχτούμε το απολύτως προφανές;
Η διοίκηση της 5ης υγειονομικής περιφέρειας φυσικά με τις ευλογίες του διοικητή του νοσοκομείου Λιβαδειάς ο οποίος προβάλλει μόνο προσχηματική αντίσταση συνεχίζει να μετακινεί νεφρολόγους στο νοσοκομείο Αμφίσσης που φυσικά λείπουν από το δικό μας νοσοκομείο. Οι λόγοι είναι τελείως ακατανόητοι και μόνο εκείνη τους γνωρίζει.
Διαλύουν ένα τμήμα στο νοσοκομείο Λιβαδειάς με το πρόσχημα των έκτακτων υπηρεσιακών αναγκών που ήδη υφίστανται οκτώ μήνες στο νοσοκομείο Άμφισσας, στην πραγματικότητα πολλά χρόνια, και μετακινούν συναδέλφους νεφρολόγους χωρίς να κάνουν τίποτε για την αντιμετώπιση του ουσιαστικού προβλήματος πού είναι η προκήρυξη της θέσης. Και εκεί όμως κανείς δεν θα βρεθεί να πάει. Επί της ουσίας κακοποιούν βάναυσα τους συναδέλφους μας προσπαθώντας να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για την υγεία των αιμοκαθαιρομένων εκεί ενώ δεν έχουν προκηρύξει καν τη θέση.
Η αμαρτωλή ιστορία της μετακίνησης των νεφρολόγων δεν φαίνεται να έχει ορατό τέλος αλλά σίγουρα αποδεικνύει την ξεκάθαρη πρόθεση της μη επίλυσης ενός πολύ σοβαρού προβλήματος. Πρώτα οι εκεί αιμοκαθαιρόμενοι έπρεπε να έχουν ξεσηκωθεί αλλά βολεύτηκαν από το πρόχειρο της λύσης που τους προσφέρεται. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρόκειται αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί, πολύ κακώς επαναπαύτηκαν και σύντομα θα ψάχνουν τρόπο να κάνουν αιμοκάθαρση. Η μετακίνησή τους και η ένταξή τους στις αντίστοιχες μονάδες των νοσοκομείων Λιβαδειάς και Λαμίας είναι μονόδρομος. Στην Άμφισσα η μονάδα αιμοκάθαρσης ιδρύθηκε χωρίς μακροχρόνιο σχεδιασμό και εξαπατήθηκαν οι ασθενείς αφού τούς καλλιεργήθηκαν μη ρεαλιστικές ελπίδες.
Η διοίκηση όμως στο νοσοκομείο Λιβαδειάς ξεκίνησε και μετακινεί για εφημερίες και πάλι τους παιδιάτρους στο νοσοκομείο Λαμίας.
Οι συνάδελφοι φυσικά λείπουν από το νοσοκομείο Λιβαδειάς και η μετακίνησή τους εκθέτει τον παιδιατρικό πληθυσμό της δικής μας περιοχής. Ούτε εκεί το πρόβλημα επιλύθηκε αφού οι συνάδελφοι παιδίατροι παραιτήθηκαν ο ένας μετά τον άλλον με την 5η ΥΠΕ να υιοθετεί για πολλοστή φορά την εμβαλωματική λύση της μετακίνησης παιδιάτρων από άλλα νοσοκομεία μη αντιμετωπίζοντας σοβαρά το θέμα και μη αναζητώντας τα βαθύτερα αίτια αποχώρησης των συναδέλφων.
Η διοίκηση στο νοσοκομείο Λιβαδειάς περιμένει την πλήρωση θέσης ενός αναισθησιολόγου για να τον περιφέρει ως τρόπαιο και να τον μετακινήσει στο Νοσοκομείο Θηβών που “μπάζει” από παντού λόγω ελλείψεων. Και να έλθει κάποιος “αφελής” αναισθησιολόγος στο νοσοκομείο Λιβαδειάς θα είναι με τη βαλίτσα στο χέρι τραγουδώντας την επιτυχία του Πασχάλη Τερζή “ο δικός μου ο δρόμος”, το ξέρουν οι υποψήφιοι και φυσικά δεν θα επιλέξουν τη θέση.
Η διοίκηση στο νοσοκομείο Λιβαδειάς ξεκίνησε να μετακινεί και χειρουργούς στα κέντρα υγείας Διστόμου και Αλιάρτου πιστεύοντας ότι συμβάλλει στην αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας υγείας.
Χειρουργοί λείπουν όμως και από το Νοσοκομείο Θηβών αλλά και της Άμφισσας και είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι θα καταλήξουμε εκεί να κάνουμε εφημερίες σε άγνωστες και επισφαλείς συνθήκες εργασίας χωρίς τη συνδρομή απαραίτητων ειδικοτήτων. Η ακραία υποστελέχωση που σοβεί στο σύνολο των επαρχιακών νοσοκομείων και όχι μόνο, δεν λύνεται με μετακινήσεις αλλά αυτό ως νόημα δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό από τους υπευθύνους οι οποίοι ευρισκόμενοι σε πανικό εκδίδουν το ένα εντέλλεσθε μετακίνησης μετά το άλλο.
Επίσης και οι παθολόγοι στο νοσοκομείο Λιβαδειάς που είναι αρκετοί σε αριθμό κατά την επιπόλαια άποψη κάποιων μη ειδικών, θα πρέπει ήδη να βιώνουν αγωνία για το τι τοποθεσία θα γράψει το δικό τους φύλλο πορείας. Κανένα από τα δύο γειτονικά νοσοκομεία Άμφισσας και Θήβας πάντως δεν αποτελεί τουριστικό θέρετρο. Ένας απόλυτος αχταρμάς λοιπόν διοικητικών επιλογών που προσβάλλει τη νοημοσύνη μας, μας υποτιμά, μας θυμώνει αλλά κυρίως μας στερεί κάθε ελάχιστη δυνατότητα να προσφέρουμε στον απλό πολίτη της περιοχής.
Ποιος σοβαρός διοικητής θα ανεχόταν τέτοιου είδους κριτική και θα παρέμενε στη θέση του; Ό,τι τού καταγγέλλουμε είναι απολύτως αληθές και φυσικά δεν μπορεί να το αρνηθεί. Από τη στιγμή που δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις εντολές του διοικητή της 5ης ΥΠΕ κυρίου Φωτίου Σερέτη ποιος ο λόγος να παραμένει στη θέση του; Τον θεωρούμε ακατάλληλο να προστατέψει την υγεία των πολιτών της περιοχής ευθύνης του νοσοκομείου Λιβαδειάς. Συμβολική, επιβεβλημένη και συναισθηματικά φορτισμένη επιλογή συνιστά η κατάθεση στεφάνου του στη μνήμη των σφαγιασθέντων της 10ης Ιουνίου στο Δίστομο αλλά το ευδόκιμο παρουσίας του ως διοικητής του νοσοκομείου Λιβαδειάς και πολιτικού προσώπου κρίνεται από άλλα.
Στο νοσοκομείο Λιβαδειάς 17.6 και 18.6 λόγω έλλειψης αναισθησιολόγου δύο άνθρωποι σε βαρύτατη κατάσταση μετακινήθηκαν ο ένας στο νοσοκομείο Σωτηρία όπου νοσηλεύεται μετά το χειρουργείο διασωληνωμένος και ο άλλος στο νοσοκομείο Χαλκίδας επίσης σε σοβαρή κατάσταση. Οι διακομιδές λόγω έλλειψης αναισθησιολόγου και ακτινολόγου έχουν εκτοξευθεί δυσθεώρητα με τους συναδέλφους που υποδέχονται τα περιστατικά στα άλλα νοσοκομεία να μην μπορούν να πιστέψουν ότι δύο ημέρες σε επαρχιακό νοσοκομείο που προσέρχεται βαρύτατη παθολογία δεν εφημερεύουν βασικές ειδικότητες. Και οι δύο αυτοί ασθενείς θα μπορούσαν να έχουν χειρουργηθεί πολύ πιο έγκαιρα εδώ και η υγεία τους να είχε αισιότερη έκβαση αν είχε υπάρξει λογική διοικητική μέριμνα. Αυτή όμως δεν θα συμβεί ποτέ διότι εκπονείται από πολιτικά πρόσωπα που μοναδικό τους σκοπό έχουν τον εφησυχασμό του απλού πολίτη, την ωραιοποίηση μιας σκληρής κι ολέθριας γι αυτόν πραγματικότητας προκειμένου να έχουν δεδομένη την ψήφο του.
Και αυτή λοιπόν η κυβέρνηση απέτυχε σε πολύ σοβαρότερα πλέον όμως επίπεδα διότι ενώ αναγνώρισε τα λάθη της προηγούμενης τα επανέλαβε αδυνατώντας να αναλάβει το πολιτικό κόστος της συγχώνευσης των νοσοκομείων ώστε να προκύψει έστω για την αρχή επαρκές υγειονομικό προσωπικό στα απαραίτητα νοσοκομεία που θα εξασφάλιζε απρόσκοπτη δωρεάν δημόσια υγεία. Και είναι απολύτως σημαντικό να γίνει κατανοητό αυτό, ότι η πρώτη φάση συνολικής αναβάθμισης του ΕΣΥ ξεκινά πρωτίστως από την συγχώνευση ώστε να λειτουργούν οι υπάρχουσες και οι πιο στελεχωμένες δομές μέχρι να καταγραφούν οι αντικειμενικά πραγματικές ανάγκες σε όλη την επικράτεια. Δεν νοούνται δύο νοσοκομεία στο νομό Βοιωτίας αλλά και σε άλλους επίσης νομούς, τα οποία με κοινή παραδοχή όλων υπολειτουργούν όταν στην ηπειρωτική και στη νησιωτική Ελλάδα η πρόσβαση ακόμη και σε πρωτοβάθμια υγεία είναι άκρως προβληματική.
Κάθε πέρυσι και καλύτερα λοιπόν με την κατάρτιση ενός υγειονομικού χάρτη να είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Επειδή έρχονται εκλογές ας έχετε υπόψη σας όλα τα παραπάνω τα οποία φυσικά θα επαναλαμβάνονται σε κάθε ευκαιρία!
